Γράφει ο Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης*

«Η ζωή μού είναι βάρος» αναφωνεί ο έφηβος Νικολά στον πατέρα του που προσπαθεί με αγωνία να μάθει τι δεν πάει καλά τον τελευταίο καιρό στη ζωή του γιου του. Παρά τις καλές του προθέσεις, ο Πιερ αδυνατεί να διακρίνει τις αυτοκτονικές τάσεις του παιδιού του και να το βοηθήσει.

Προτάσσοντας το παράδειγμα μιας έκκεντρης περίπτωσης ο Φλοριάν Ζελλέρ συμπυκνώνει σε 17 σκηνές κοινούς τόπους και γνώριμες συμπεριφορές στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους. Ο πικρός σκεπτικισμός του Γάλλου συγγραφέα καταλήγει στη διαπίστωση πως «η αγάπη δεν αρκεί» αποφεύγοντας τεχνηέντως τον διδακτισμό και τις μελοδραματικές υπερβολές. Όπως και να ‘χει, δεν είναι εύκολο να κοιτάξει κανείς κατάματα και να αποδεχθεί μια αλήθεια που τον πονά. «Ο Γιος» αποτελεί σκηνικό δοκίμιο εφ’ όλης της ύλης, θα λέγαμε, ανακεφαλαιώνοντας ζητήματα κορυφαίας σημασίας που ταλανίζουν τη σχέση γεννήτορα – τέκνου διαχρονικά και σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος παρουσιάσει το έργο ακριβώς όπως το έγραψε ο συγγραφέας, σαν «φέτα ζωής», φωτίζοντας τη διαλεκτική σχέση πραγματικότητας και ονείρου και υπογραμμίζοντας τη σχετικότητα της αλήθειας. Η σκηνοθεσία προβάλλει τον καταιγισμό των ερωτημάτων που θέτει η γραφή και η εικονογράφηση της ανατρεπτικής δράσης «γεννάει» διαρκώς νέες γόνιμες απορίες στον θεατή.

Καίριοι οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη ενισχύουν μαζί με τη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου την κορύφωση των δραματικών καταστάσεων. Λειτουργικό για τις αλλαγές του χώρου το σκηνικό της Ευαγγελίας Θεριανού. Τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα αποτυπώνουν με ευκρίνεια το εξέχον χαρακτηριστικό κάθε προσώπου.

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ενσαρκώνει τον Πιερ αναδεικνύοντας με αξιοσημείωτη ακρίβεια την πλούσια γκάμα των συναισθημάτων του πατέρα τον οποίο κατορθώνει να ανυψώσει σε συμβολική οντότητα. Η Δέσποινα Κούρτη, στον ρόλο της Άννας, πρώτη σύζυγο του Πιερ, εκφράζει ευθύβολα τον σπαραγμό της μάνας και την οδύνη της ανυπεράσπιστης γυναίκας που βαδίζει σε μοναχικούς δρόμους. Η Άννα Καλαϊτζίδου προκρίνει τον δυναμισμό και την αισιόδοξη στάση της Σοφίας, δεύτερη σύζυγο του Πιερ και μητέρα ενός μωρού, που έχει επωμιστεί τις συνέπειες της ασθένειας του Νικολά αλλά καλείται να λειτουργήσει εξισορροπητικά για να διασφαλίσει την προσωπική της ευτυχία και τη γαλήνη της δικής της οικογένειας. Ο Δημήτρης Κίτσος αποδίδει εξαιρετικά τα σημάδια της ψυχικής ασθένειας του Νικολά με σχολαστικά μελετημένη σωματική και φωνητική εκφραστικότητα. Ο γιατρός του Γιώργου Μακρή δείχνει την αποστασιοποιημένη και χαμηλών τόνων «φωνή» της επιστήμης που επικαλείται τη λογική και δεν υποκύπτει στο θυμικό. Ο νοσοκόμος του Θοδωρή Κουτσουκανίδη εκτελεί με τη δέουσα ψυχρότητα το υπηρεσιακό του καθήκον.
Στο καλαίσθητο πρόγραμμα – βιβλίο υπάρχει δημοσιευμένη ολόκληρη η μετάφραση του έργου από την Κοραλία Σωτηριάδου καθώς και κείμενα για τον συγγραφέα.