Με αφορμή την καινούρια παράσταση ΄΄Οι Δούλες΄΄ του Ζαν Ζενέ που ετοιμάζεται να ανέβει στην θεατρική σκηνή του Πολυχώρου Τέχνης Αλεξάνδρεια, η Ζωή Τριανταφυλλίδη φιλοξενήθηκε στον χώρο μας και μας μίλησε γι αυτή καθώς και για την αγάπη της για την υποκριτική. Σπούδασε θέατρο στη σχολή της Μαίρης Τράγκα. Εχει διδάξει θεατρο και κινησιολογία,αυτοσχεδιασμό και ενναλακτικούς τρόπους εκφρασης της τέχνης. Ασχολείται με την απαγγελία ποιημάτων και τη ζωγραφική.
Τι ήταν αυτό που σας παρότρυνε να ασχοληθείτε με την τέχνη της υποκριτικής;
‘Εζησα σε καλλιτεχνικό περιβάλλον, οι γονείς μου ήταν καλλιτέχνες. Πολλές ήταν οι φορές που μετά το σχολείο πήγαινα στις πρόβες των παραστάσεων της μητέρας μου και πολλές φορές κοιμόμουν στα καμαρίνια. Αυτή ήταν η ζωή των παιδιών που είχαν γονείς ηθοποιούς. Δηλαδή το θέατρο ήταν η δεύτερη οικογένεια μου. Δεν μπορούσα χωρίς αυτό , είχα συνηθίσει. Αργότερα ξεκαθάρισα μέσα στην ψυχή μου ότι είναι ένα σκληρό και γοητευτικό επάγγελμα σαν πολλά άλλα .
Ήταν εύκολη η πορεία σας στον χώρο; Ποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος;
Όταν είσαι από φτωχιά οικογένεια παρόλες τις καλλιτεχνικές επιτυχίες που μπορεί να έχει τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Όμως αυτή ήταν η κλήση μου. Χωρίς να έχω καμία όρεξη να κάνω καριέρα , είχα λαχτάρα όμως να παίζω . Έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία ορισμένα σχήματα να με εμπιστευτούν ως ηθοποιό και να δουλεύω σε αυτούς για καιρό στις παραστάσεις τους.
Ποια ερμηνεία θα δίνατε εσείς στην λέξη ΄΄ηθοποιός΄΄ ;
Ηθοποιός σημαίνει για μένα κάτι το διαφορετικό , το εξωπραγματικό, το ονειρικό.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να καταξιωθεί στον χώρο;
Θα ήθελα να πω κάτι στον κόσμο από την εμπειρία που είχα στην μέχρι τώρα μισή μου ζωή. Όχι στις συναισθηματικές και επαγγελματικές εξαρτήσεις . Χρειάζεται να έχουμε προσαρμοστικότητα . Αν έρθουν οι συνθήκες έτσι που να μην μπορούμε να ασχοληθούμε με κάτι προχωράμε για άλλα. Η ζωή ένα ταξίδι είναι.
Πιστεύεται ότι ταλέντο είναι αρκετό για μια καλή πορεία στον χώρο της υποκριτικής;
Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει ιδεολογία. Τότε έχει σημασία και το ταλέντο. Ο ηθοποιός χρειάζεται να φιλτράρει , παρόλο το πρόβλημα επιβίωσης που μπορεί να έχει, τι παίζει και γιατί το παίζει. Αυτό είναι πολιτισμός. Χωρίς πολιτισμό , χωρίς ιστορία δεν υπάρχει έθνος. Χωρίς πνευματικότητα δεν υπάρχει αληθινή ζωή.
Θέατρο ή τηλεόραση; Τι αγαπάτε πιο πολύ;
Έχω ζήσει το θέατρο πιο πολύ . Αυτή η ζωντανή επικοινωνία με το κοινό είναι αναντικατάστατη.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση που θα συμμετέχετε;
Οι Δούλες του Ζενέ είναι από τα πιο σημαντικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου.
Τόσο επίκαιρο, τόσο σύγχρονο. Μιλάει για την εξουσία. Ένας που έχει εξουσία και χρήμα κάνει το λάθος να νομίζει πως όλα του ανήκουν. Από την καλοπέραση δεν αντιλαμβάνεται τα οικονομικά προβλήματα των άλλων . Αυτό αντιπροσωπεύει η Κυρία στις Δούλες.
Από την άλλη μεριά οι Δούλες – ο λαός έχει δουλικότητα, είναι οικονομικά εξαρτώμενος από αυτόν που τον εξουσιάζει. Δεν αποφασίζει εύκολα να σπάσει τις αλυσίδες της σκλαβιάς, δεν είναι εύκολο αυτό. Φοβάται. Θέλει να επαναστατήσει αλλά δεν τολμά.
Αυτό το έργο είναι μια καταγγελία στην κοινωνική ανισότητα.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Σχέδια για το μέλλον δεν μπορεί να κάνει κανείς με την Πανδημία. Σχέδια κάνω μόνο για το τώρα. Έτσι ξεκινάμε την παράσταση μας με την ομάδα Μύθος την Τρίτη 28/7 στις 9μμ, στον Πολυχώρο τέχνης Αλεξάνδρεια.
Συνέντευξη – Επιμέλεια: Βάσω Κανιώτη
