Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι από τα τελευταία του Οκτώβρη βρεθήκαμε με τον Αντώνη Αμπαρτζίδη για να μιλήσουμε για ποίηση με αφορμή την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής με τίτλο Σκάλα από τις εκδόσεις Θερμαικός.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που έβαλες τις λέξεις στο χορό των σκέψεων σου και
τις προκάλεσες να σε αποκαλύψουν;
Άρχισα στο δημοτικό ακολουθώντας την παρόρμηση μου να συνδιαλεχτώ με έναν
γλάρο και συνέχισα στην εφηβεία συνομιλώντας με έναν άγγελο για το νόημα της αγάπης κι’ από τότε συνεχίζω.
Τι είδους συναισθήματα σου γεννά αυτή η αυτοαποκάλυψη σου μέσα από την
ποίηση σου;
Με την ολοκλήρωση της γραφής νοιώθω μια πρόσκαιρη κάθαρση της ψυχής μου από
την αγωνία που όμως θα συνεχίσει να με ταλανίζει βάζοντας με σε νέους δρόμους
αναζήτησης. Ταυτόχρονα πιάνομαι από τους στίχους μου που γίνονται για μένα
πυξίδα και οδηγός στην πραγμάτωση της ελπίδας.
Υπάρχει μια ορμή στους στίχους σου, μια δυναμική στις λέξεις που χρησιμοποιείς, ακόμα και όταν πρεσβεύουν λύπη, πένθος, δισταγμό, ενοχή τους δίνουν ένα ζωογόνο φως σαν όλα να ξαναρχίζουν από την αρχή. Από πού προέρχεται αυτό;
Δεν ξημερώνει μετά από κάθε νύχτα; Είναι η πίστη που τρέφω για την φύση, τον
άνθρωπο και τον Θεό που κρύβει μέσα του.
Στα ποιήματα σου χρησιμοποιείς ταυτόχρονα σύμβολα της ελληνικής μυθολογίας και του ορθόδοξου χριστιανισμού. Ποιό είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις από αυτόν το συγκερασμό;
Τα σύμβολα είναι αιώνια και έχουν την δύναμη να συμπορεύονται και να
τροφοδοτούν τον άνθρωπο με γνώση από το παρελθόν για το μέλλον του.
Που γεννήθηκες Αντώνη και που μεγάλωσες;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άνοιξη Αττικής, αλλά λόγω επαγγελματικών
υποχρεώσεων του πατέρα μου έζησα για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Μύκονο
και στην Κρήτη. Επίσης οι σπουδές μου με οδήγησαν στη Χίο όπου ολοκλήρωσα το
μεταπτυχιακό μου στα ναυτιλιακά, αφού προηγουμένως είχα τελειώσει το τμήμα
Πολιτικής επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Να υποθέσω ότι από τους τόπους που έζησες ως τώρα βγαίνουν όλες αυτές οι
εικόνες και οι αναφορές στη φύση μέσα στο έργο σου;
Αφ’ ενός ναι, αφ’ ετέρου αποτελούν και αυτά μέρος του συμβολισμού ή καλύτερα
μια μεταφορική έκφραση της δυναμικής του ανθρώπινου συναισθήματος που παλεύει μέσα στις αντιξοότητες του σύγχρονου κόσμου.
Πώς σε αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που κινούνται γύρω σου, συγγενείς, φίλοι
και συνεργάτες όταν αντιλαμβάνονται ότι συνομιλούν με έναν ποιητή;
Ο ποιητής κατοικεί μέσα στο σώμα μου χωρίς να φωνάζει την ύπαρξη του. Ζω μια
φυσιολογική ζωή και απομονώνομαι όταν είμαι σε διαδικασία έμπνευσης. Η συγγραφή είναι μια μοναχική υπόθεση. Υπάρχουν ωστόσο στο περιβάλλον μου στενοί φίλοι με τους οποίους μοιράζομαι τις σκέψεις και μέρος του έργου μου.
Τέλος, θα ήθελα να μου πεις τι πιστεύεις ότι προσφέρει η ανάγνωση της ποίησης
στον σύγχρονο αναγνώστη και πως βλέπεις τους σύγχρονους σου δημιουργούς που αναρτούν στο διαδίκτυο το έργο τους;
Η ποίηση είναι το καθαρό απόσταγμα του συναισθήματος που συνεισφέρει στην
αποσυμπίεση του αναγνώστη που θα ταυτιστεί με τον λόγο του ποιητή, επομένως είναι αξιόλογο να μπορεί ο ποιητής να εκθέσει το έργο του στο κοινό, με όποιο τρόπο όπως το λουλούδι βλασταίνει στη πέτρα.
Συνέντευξη: Εύα Μ. Βλάχου
