Συνάντησα τη Ναταλία Δραγούμη στη συνέντευξη τύπου για το “Τοκ Τοκ”. Εκτός από το υπέροχο παρουσιαστικό της που εντυπωσιάζει έτσι κι αλλιώς, με κέρδισε αμέσως ο χαρακτήρας της. Ένας άνθρωπος με ένα χαμόγελο που ξεχείλιζε από καρδιάς και όχι αυτά τα ψεύτικα που μας έχουν συνηθίσει, ευγενική και με μία σπάνια ειλικρίνεια!
Ολα αυτά συνέβαλαν ώστε να θέλω να κάνω μία επιπλέον συζήτηση μαζί της και σας την παραθέτω…
Φέτος το καλοκαίρι το κοινό μπορεί να σας παρακολουθήσει σε μία άκρως επιτυχημένη κωμωδία το “ΤΟΚ ΤΟΚ” που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια. Που θεωρείται ότι οφείλεται η τόσο μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, σε βαθμό μάλιστα που αρκετοί την έχουν δει περισσότερες από μία και δυο φορές;
Οφείλεται καταρχάς στο έργο. Είναι ένα έργο που είναι πάρα πολύ αστείο.Ο κόσμος περνάει ωραία και έχει μία πολύ μεγάλη αλήθεια…Περνάει μηνύμα η παράσταση. Το μήνυμα είναι ότι όταν δεν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και σκέφτεσαι και τα προβλήματα του άλλου, μπορείς μέσα από αυτό, να γιατρέψεις και τα δικά σου προβλήματα. Θεωρώ ότι ο τρόπος που την έχει διασκευάσει και ανεβάσει ο Σπυρόπουλος είναι χαρισματικός. Είναι πραγματική κωμωδία! Πας και γελάς! Είναι ατάκα και γέλιο!
Επίσης ένας λόγος που το κοινό την παρακολουθει ξανά είναι, ότι αλλάζουν και οι ηθοποιοί συχνά. Αυτό αφήνει το χώρο στον κάθε ηθοποιό, να φέρει το δικό του τρόπο, το δικό του αέρα, το δικό του ήρωα! Ετσι κάθε φορά είναι διαφορετική η παράσταση και έχει και αυτό ένα επιπλέον ενδιαφέρον!
Πώς νιώθετε εσείς με τη συμμετοχή σας στο “ΤΟΚ ΤΟΚ” μία παράσταση ψυχοθεραπεία όπως αποκαλείται από πολύ κόσμο;
Νιώθω εξαιρετικά, γιατί είναι μία παράσταση που παίζεται 6 χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Θεωρώ ότι είμαι πάρα πολύ τυχερή, που έχω αυτούς τους συνεργάτες και γενικα έχω καλοπέσει σ’ αυτόν τον τομέα γιατί είναι κάτι που για μένα μετράει πολύ σε μια δουλειά!
Γενικά είναι μία χαλαρή περιοδεία θα έλεγα…είναι κάτι πολύ ευχάριστο! Πέρυσι το καλοκαίρι δεν δούλεψα, οπότε είχα και μία πιο φρέσκια εκκίνηση παρόλο που ήμουν πολύ κουρασμένη από το χειμώνα.
Το έργο είναι βασισμένο σε ένα φαινόμενο που απασχολεί αρκετούς ανθρώπους. Τις ιδιοψυχαναγκαστικές διαταραχές. Στο έργο υποδύεστε την μικροβιοφοβική. Πείτε μας για αυτό το ρόλο και αν σας έχει απασχολήσει ποτέ κάτι αντίστοιχο σε προσωπικό επίπεδο.
Ολα αυτά που έχουν οι ήρωες, τα οποία μέσα από έρευνες, γνωρίζουμε πως και τα συμπτώματα και τα σύνδρομα είναι τελείως αληθινά. Θεωρώ όμως, ότι το έργο δεν είναι για ιατρικά συνέδρια. Οπότε ο στόχος του συγγραφέα είναι να βρει, ο θεατής τον εαυτό του. Ενώ φυσικά δεν είναι ιατρικού ενδιαφέροντος, είναι μια παράσταση που όλοι μας αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας…Βλέπουμε στοιχεία του εαυτού μας, σε όλους τους ήρωες παρόλο που -ας πούμε- είναι υπερβολή, γιατί είναι κωμωδία.
Μιλάμε για παθήσεις οπότε δεν σημαίνει ότι έχεις αυτή την πάθηση, αλλά έχεις πολλά στοιχεία και αυτός είναι ο λόγος που ασχολείται ένας θεατρικός συγγραφέας με ένα τέτοιο θέμα. Όχι για να είναι συνεδριακού ενδιαφέροντος αλλά ψυχικού ενδιαφέροντος οπότε εννοείται ότι έχω τέτοια συμπτώματα… Όταν διάβασα και κάποια πράγματα για τα συγκεκριμένα συμπτώματα σε ένα βιβλίο, που έγραφε για αυτά τα σύνδρομα…αισθάνθηκα ότι τα έχω όλα! Ακόμα υπάρχει και ένας συμβολισμός μέσα σε όλο αυτό…ακόμα και αυτό το σύνδρομο που έχει ο Σταρόβας, θεωρώ ότι λίγο αναφέρεται στον “διαβολάκο” που έχουμε μέσα μας και συχνά έχουμε σκέψεις κακές και εικόνες, ίσως ερήμην μας εκείνη τη στιγμή. Γιατί υπάρχει ο καλός και ο κακός μας εαυτός! Εγώ πιστεύω ότι ακόμα και αυτό, μπορεί να μην είναι με χυδαιότητα, αλλά έχουμε κακές σκέψεις για κάποιον και είναι απόλυτα ανθρώπινο. Εκεί καταλήγει το έργο…Οτι όλα αυτά είναι ανθρώπινα! Δεν χρειάζεται να είσαι άρρωστος για να τα έχεις. Εγώ νομίζω ότι καμία φορά είναι και παιδική ερώτηση αυτό “Μαμά έχω μερικές φορές κακές σκέψεις για μερικούς ανθρώπους.Είναι φυσιολογικό;” είναι παιδική απορία και είναι μέσα στον άνθρωπο αυτό το πράγμα. Να μη μιλήσω φυσικά για τα συμπτώματα μικροβιοφοβίας… Αυτό είναι φανερό πως πολλοί άνθρωποι το έχουμε. Ειδικά όταν κάνουμε παιδιά. Επίσης θεωρώ ότι και η παλιλαλία συμβολίζει κάτι ανθρώπινο. Πολλοί άνθρωποι έχουν την ανάγκη να επαναλαμβάνουμε κάτι που λέμε γιατί…Ίσως ο άλλος δεν μας αφουγκράζεται, γιατί δεν υπάρχει επικοινωνία, είτε γιατί θέλουμε να επιβληθούμε παραπάνω. Ολα αυτά εγώ όταν βλέπω και με μία τέτοια προέκταση. Ακόμα και αυτό που έχει η Φωτεινή (σ.σ. Ντεμίρη), που πχ ξεχνάμε τα κλειδιά μας… Πόσες φορές μας έχει συμβεί; Δεν είμαστε συγκεντρωμένοι και είμαστε σε ένα πανικό. Αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο για πολλούς.
Θα συμφωνήσω. Είναι το άγχος που πλέον περιβάλλει τους ανθρώπους και είναι φυσικό επακόλουθο να ξεχνάμε κάποια πράγματα μέσα στις τόσες πολλες υποχρεώσεις.
Ακριβώς! Ολα αυτά θέλουν να μας υπενθυμίσουν ότι πρέπει να μεταβάλλουμε σε μία τάξη και ηρεμία το μυαλό μας. Εγώ το μεταφράζω έτσι και όχι ως ιατρικές περιπτώσεις.
Υπάρχουν επαγγελματικά σχέδια για το χειμώνα;
Ναι θα είμαι στο θέατρο “ΖΙΝΑ” με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη, σε μία πάρα πολύ ωραία γαλλική κωμωδία “Προσοχή! Ο φίλος δαγκώνει”.
Είμαστε τέσσερις ηθοποιοί. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, εγώ, ο Κρατερός Κατσούλης και Ευαγγελία Μουμούρη.
Ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση, για το χειμώνα!
Ναι! Είναι κάτι που το ξέρω καιρό και έχουμε κάνει τη φωτογράφηση και μία, δύο συναντήσεις. Επισης θα συνεχιστεί και εκπομπή (σ.σ. Στα τραγούδια λέμε ΝΑΙ )
Είστε μία γυναίκα που κάτ’ όπως φαίνεται ανταπεξέρχεται εξίσου καλά τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Πώς τα καταφέρνετε με τόσες πολλές υποχρεώσεις και αρκετά πιεσμένο χρόνο;
Εντάξει, τα καταφέρνω…Τρέχω με τη γλώσσα έξω και υπάρχει πείσμα σε όλα αυτά. Δεν είναι κάτι απλό.
Σίγουρα! Εξ ου και η ερώτηση.
Προβληματίζομαι πάρα πολύ συχνά με διαφορά που θα μπορούσα να τα κάνω καλύτερα. Νομίζω όμως ότι όλοι οι άνθρωποι τρέχουμε. Απλώς εγώ που είμαι ηθοποιός, το βλέπετε. Δεν βλέπω ανθρώπους γύρω μου που δεν τρέχουν, από όλα τα επαγγέλματα, σε κάποιους το βλέπουμε σε κάποιους όχι. Είναι τέτοιες οι απαιτήσεις της σημερινής ζωής.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονη συμμετοχή καλλιτεχνών σε reality shows. Θα σας ενδιέφερε να συμμετάσχετε σε κάτι τέτοιο;
Μόνο ως κριτική επιτροπή ή ως παρουσίαση.
Σας αρέσει περισσότερο να δουλεύετε στο θέατρο, την τηλεόραση, ή τον κινηματογράφο;
Και στα τρία. Τα λατρεύω και τα τρία! Το κάθε πράγμα έχει τη δική του γοητεία! Τώρα μπήκε και η παρουσίαση στη ζωή μου… για την ακρίβεια έχει μπει από παλιά, απλά τώρα διανύω μία περίοδο που κάνω και πάλι παρουσίαση μου αρέσει εξίσου.
Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα που νιώθετε πως σας εκφράζει;
Ναι! Μετά τη βροχή βγαίνει ο ήλιος!
Δείχνει μία αισιοδοξία….
Ναι και μια παρηγοριά θα έλεγα!
Συμφωνώ, ομως είναι καλό να σκεφτόμαστε θετικά γιατί έχει χαθεί λίγο αυτό στις μέρες μας! Βαλλόμαστε από άσχημες καταστάσεις και ξεχνάμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά της ζωής!
Ακριβώς!
Κλείνοντας τη συνέντευξη έχω να πω ένα ακόμα ευχαριστώ στην κυρία Ναταλία Δραγούμη, που παρά τις δυσκολίες που δημιουργήθηκαν από τις τηλεπικοινωνίες, την απόσταση λόγω περιοδείας της παράστασης “τοκ τοκ” και ως συνέπεια η έλλειψη του απαιτούμενου χρόνου, καταφέραμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.
Συνέντευξη – Επιμέλεια – Φωτογραφίες (εκτός κεντρικής): Εύα Μ. Βλάχου
