Ο Γιώργος Καραδήμος είναι ένας φτασμένος δημιουργός που δεν επαναπαύεται, ούτε υποκύπτει στις ευκολίες που του εξασφαλίζει το δημιουργικό του χάρισμα.
Χωρίς το άγχος να αποδείξει τίποτα σε κανέναν μας χαρίζει νέα τραγούδια που δεν ακολουθούν την πεπατημένη και πάντα αγγίζουν και εκπλήσσουν ευχάριστα το κοινό του.
«Οι ευάλωτοι» είναι το νέο τραγούδι που μας παρουσιάζει ο πολυσχιδής καλλιτέχνης, σε μουσική, στίχους και ερμηνεία του ίδιου και κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group.
Το τραγούδι μας προετοιμάζει για την προσεχή κυκλοφορία ενός νέου σημαντικού album που Γιώργου Καραδήμου που θα αποτελέσει σταθμό για την πορεία του στην ελληνική μουσική σκηνή.
«Οι ευάλωτοι» είναι μια εξαιρετική μπαλάντα που μιλά με ευαισθησία και έμπνευση για την ανθρώπινη κατάσταση όπως διαμορφώνεται σε μία εποχή που αμφισβητεί όλες μας τις βεβαιότητες.
Ο Γιώργος Καραδήμος ερμηνεύει με λυρισμό και διαύγεια, όπως μόνο ένας δημιουργός μπορεί, ένα τραγούδι που εκφράζει την αλήθεια ενός κόσμου που υπερισχύει η δύναμη και επιβάλει τους όρους της.
«Οι ευάλωτοι» είναι αυτοί που καλούνται πάντα να προσαρμοστούν για να επιβιώσουν σε αυτή την άνιση μάχη.
Το τραγούδι αποτελεί ακόμα ένα δείγμα της διεισδυτικής ματιάς του Γιώργου Καραδήμου που δίνει υπόσταση σε αυτά που όλοι σκεφτόμαστε και νιώθουμε χωρίς να μπορούμε να τα εκφράσουμε.
«Οι ευάλωτοι» κυκλοφορούν ψηφιακά από το Ogdoo Music Group σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.
Credits:
Ενορχήστρωση: Γιώργος Καραδήμος
Ηχογράφηση – Μίξη – Μastering: Δημήτρης Digi Χωριανόπουλος minus2 production
Ακουστικές κιθάρες: Γιώργος Καραδήμος
Programming: Ματί Παλαιολόγος
Εκτέλεση παραγωγής: Δημήτρης digi Χωριανόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Νίκος Μακράκης
Στίχοι:
Μπήκε τ’ ανοιξιάτικο το φως κι ανάσανα
Ο ύπνος κάνει θαύματα κι αυτός στα βάσανα
Τώρα όλα τα βλέπω καθαρά πιο ψύχραιμα
Πάντα την πληρώνουνε του κόσμου αυτού τα ήμερα
Δε φταίνε οι άλλοι δυστυχώς
Είναι ο κόσμος πιο απλός
Ειν’ οι ευάλωτοι αυτοί
Που πάντα σπάνε
Μέχρι να γίνουνε κι αυτοί
Απ’ το ατσάλι πιο σκληροί
Και να πληγώσουνε αυτούς
Που αγαπάνε
Κράτησες μια ολόκληρη ζωή τις άμυνες
Κι ήρθε ένα σπάνιο φιλί και ράγισες
Πόσο ειν’ αστεία η ζωή σαν όνειρο
Πόσο του ανθρώπου η ψυχή, εμπόδιο
Δε φταίνε οι άλλοι δυστυχώς
Είναι ο κόσμος πιο απλός
Ειν΄ οι ευάλωτοι αυτοί
Που πάντα σπάνε
Μέχρι να γίνουνε κι αυτοί
Απ’ το ατσάλι πιο σκληροί
Και να πληγώσουνε αυτούς
Που αγαπάνε
 |
